Tradycja przekazuje, że na nagrobku Mojżesza Majmonidesa (tak z grecka był nazywany Rabi Mosze Ben Majmon – rabi Mosze syn Majmona; zwany też Rambam, od połączonych inicjałów imienia) umieszczono następujące epitafium: „Tu spoczywa człowiek, a jednak nie człowiek. Jeśli byłeś człowiekiem, aniołowie matkę twoją otaczali opieką”. Jest też druga, legendarna wersja nagrobnego epitafium: „Od Mojżesza do Mojżesza nie było takiego jak Mojżesz”. Od Mojżesza – to jest pierwszego proroka i prawodawcy Izraela.
Oba epitafia nie są sprzeczne i mogły się uzupełniać, a materialnie sprawdzić ich nie sposób, ponieważ wiadomo, że Majmonidesa pochowano w Tyberiadzie, ale miejsca pochówku nie odnaleziono. Dodajmy, że druga wersja tak silna była w świadomości żydowskiej, że niespełna cztery wieki później, gdy umrze w Krakowie jeden z największych – jeżeli nie największy – żydowski autorytet religijny w Polsce, rabi Mosze Iserles, zwany Remu – na jego pomniku powtórzone zostanie zdanie: Od Mojżesza do Mojżesza itd. W powszechnym przekonaniu w tym przypadku miało to znaczyć: od Rambama do Remu.
OCENIA SIĘ, ŻE BYŁY DWA SZCZYTY ŻYDOWSKIEJ MYŚLI ŚREDNIOWIECZNEJ.
Raszi w żydowskiej myśli aszkenazyjskiej, zachodnioeuropejskiej (pisze o tym prof. Hanna Zaremska, s. 22) i Majmonides na obszarze iberoislamskim. Ale tylko ten ostatni nazywany jest największym żydowskim filozofem wszech czasów. Sława Majmonidesa zasadza się na trzech filarach: filozofii – w tym etyce, kodyfikacji prawa (żydowskiego) i medycynie (parał się również astronomią).
Jeśli streścić w pigułce istotę jego nowatorstwa, to można by powiedzieć, że Majmonides wprowadził elementy rozumu, racjonalności do religii. By lepiej zrozumieć Biblię i Talmud – odwoływał się do Arystotelesa.