Rychu i Janek – podsłuchiwani przeklinają, załatwiają, nachalnie naciskają na polityków. Walczą jak lwy, aby z nowelizacji ustawy hazardowej znikły niewygodne dla nich przepisy. To słynny art. 47 – każdy gracz w ruletkę, Black Jacka czy na jednorękim bandycie musiałby zapłacić z góry swoistą akcyzę wynoszącą 10 proc., a właściciele kasyn musieliby ją oddać do budżetu państwa.
Rychu to, jak wiadomo, Ryszard Sobiesiak, były piłkarz, obrońca Śląska Wrocław. Po zakończeniu kariery zainwestował w hazard, chociaż sam nigdy hazardzistą nie był. Jest udziałowcem m.in. Casino Polonia.
Janek to Jan Kosek, doktor nauk rolniczych ze smykałką do interesów. Współwłaściciel firmy Filmotechnika, działającej w branży hazardowej. Pojawia się jeszcze Sławek, czyli Sławomir Sykucki; za czasów PRL był działaczem ZSMP, lewica wciąż uważa go za swojego. Ale on jest pragmatyczny, prezesem Totalizatora został za czasów SdRP i przetrwał prawie cały okres rządów AWS. Potem związał swoje losy zawodowe z Zygmuntem Solorzem. Uchodzi za eksperta rynku gier, po konsultacje przychodzą do niego funkcjonariusze ABW.
W hazardzie są rekiny i płotki. Rysiek, Janek i Sławek to już nie płotki, ale jeszcze nie rekiny. Tak naprawdę rekiny są dwa. Pierwszy – państwowy, zwany Totalizatorem Sportowym, słabnie w oczach. W 2000 r. TS posiadał ok. 57 proc. rynku hazardowego, dzisiaj – około 17 proc. Drugi rekin – prywatny, to Zbigniew Benbenek, szef ZPR SA (dawniej Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe i wydawca m.in. „Super Expressu”, właściciel sieci rozgłośni Eska, Vox, Wawa). Jego spółka – jak sama podaje – ma 20 proc. rynku: 130 kasyn i salonów gry oraz 1200 punktów gier tzw. niskiego hazardu. Na początku lat 90. ZPR był obok Totalizatora monopolistą na hazardowym rynku.