W kalendarzu mamy 12 dni ustawowo wolnych od pracy. Większość przypada w święta katolickie: Wielkanocy, Zielonych Świątek, Bożego Ciała czy Wszystkich Świętych, które są także dniami wolnymi dla wyznawców innych religii. Ale ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, a także ustawy o stosunku państwa do różnych wyznań umożliwiają wszystkim uzyskanie zwolnienia od pracy i nauki na czas obchodów ich świąt religijnych.
Ewangelicy reformowani, luteranie, metodyści, baptyści i zielonoświątkowcy obchodzą święta Wielkiego Piątku i Wniebowstąpienia (luteranie 31 października dodatkowo Święto Reformacji, a zielonoświątkowcy drugi dzień Zielonych Świątek). Mariawici z Kościoła starokatolickiego 2 sierpnia czczą pamięć objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, a mariawici z Kościoła katolickiego 23 sierpnia także Święto Krwi Przenajdroższej Pana Jezusa i Ofiary Mateczki. Dla adwentystów świętem jest każda sobota, od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę. Daty świąt prawosławnych: Boże Narodzenie, Chrzest Pański, Zwiastowanie NMP, drugi dzień Wielkiejnocy, Przemienienie Pańskie i Zaśnięcie NMP – określa kalendarz juliański. Prawosławni obchodzą je łącznie przez 7 dni. Rekordzistami w świętowaniu są członkowie gmin żydowskich. Na obchody ich świąt: Nowego Roku, Dnia Pojednania, Święta Szałasów, Zgromadzenia Ósmego Dnia, Radości Tory, Pesach i Szawuot – potrzeba aż 13 dni. Mają oni też prawo do zwolnienia od pracy lub nauki na czas szabasu, od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę.
O ile katolik nie musi odpracowywać ustawowych wolnych dni przypadających w święta katolickie, to wyznawcy innych religii zwolnienie od pracy w celu uczestniczenia w uroczystościach religijnych swego wyznania odpracować muszą.