10. Wacław Zimpel, Lines, Instant Classic. Zimpel, już dziś jeden z najciekawszych polskich artystów sceny jazzowej, gra tu muzykę minimalistyczną. Słuchając „Lines”, zapominamy jednak o etykietach i definicjach.

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

9. Bisz i Radex, Wilczy humor, Agora. Radek Łukasiewicz z zespołu Pustki i raper Bisz testują rozmaite style i konwencje, od starego rocka po hip hop i avant-pop. Stosują przy tym nader bystrą ironię tudzież tytułowe poczucie humoru.

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

8. Fisz Emade Tworzywo, Drony, Agora. Bracia Waglewscy znów na topie, a Fisz jeszcze raz przekonuje, że jest jednym z najlepszych autorów tekstów na rodzimej scenie muzyki popularnej.

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

7. Maja Kleszcz & Incarnations, Romantyczność, Fonobo. Świetne literacko teksty (w tym wiersz Mickiewicza), no i głos Mai Kleszcz. I czego więcej chcieć?

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

6. Julia Marcell, Proxy, Mystic. Julia tym razem śpiewa po polsku, i to jak! W dodatku płyta przebojowa jak chyba żadna z wcześniejszych.

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

5. Vavamuffin, V, Karrot Commando. Kolejna perełka w dorobku zespołu. Pablopavo, Grog, Reggaenerator i reszta w najlepszej formie.

A tutaj przeczytacie całą recenzję tej płyty.

4. Żywizna, Zaświeć Niesiącku and other Kurpian Songs, Bołt. Duet gitary Raphaela Rogińskiego z głosem 76-letniej śpiewaczki kurpiowskiej Genowefy Lenarcik daje zaskakujący efekt estetyczny, to eksperyment, ale pokazuje drogę ku uniwersalnym źródłom muzyki.

Raphael Rogiński jest tegorocznym nominowanym do Paszportów POLITYKI.

3. Taco Hemingway, Marmur, Asfalt Records. Warszawski raper z sukcesem kontynuuje zaczętą zaledwie kilka lat temu karierę. „Marmur” to nie tylko (jak zwykle u tego autora) teksty trafnie analizujące rzeczywistość, ale także niebanalne pomysły muzyczne.

Taco Hemingway i Rumak są tegorocznymi nominowanymi do Paszportów POLITYKI.

2. Shy Albatross, Woman Blue, Warner. Połączone siły Raphaela Rogińskiego, świetnej Natalii Przybysz, Huberta Zemlera i Miłosza Pękali wygenerowały znakomity album, który pokazuje, jak można twórczo i bez jakichkolwiek zbędnych fajerwerków odświeżać formułę bluesa.

1. Brodka, Clashes, PIAS/Kayax. Płyta w każdym znaczeniu światowa, nagrana w Los Angeles, wyprodukowana przez Amerykanina, a zaśpiewana… No właśnie, Monika Brodka jest już artystką kompletną i może być porównywana do najlepszych w swojej dziedzinie.

O nowej odsłonie Brodki przeczytacie tutaj.