Ludzie są gatunkiem terytorialnym. Posiadanie własnego miejsca jest dla nich tak ważne, że obyczaje i kodeksy umożliwiają im jego ochronę poprzez stawianie murów, płotów, wzywanie w razie potrzeby służb porządkowych, a nawet użycie siły fizycznej. „Skąd jesteś?” i „Gdzie mieszkasz?” należą do pytań najczęściej zadawanych nowo poznawanym osobom. Miejsce zamieszkania należy do wyznaczników statusu społecznego, jest też ważnym składnikiem tożsamości określającej osobiste cechy, wartości, dążenia. A także relacje z otoczeniem, jak wykazała prof. Maria Lewicka z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zestawienie wyników sondaży CBOS z 2006 i 2014 r. wykazuje, że Polacy coraz częściej kojarzą posiadanie mieszkania lub domu z udanym życiem. Badania przeprowadzone przez dr Tatianę Kanasz z Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie sugerują, że wartości, które w sondażach Polacy cenili bardziej, takie jak praca i pieniądze, są w gruncie rzeczy tylko krokami do nadrzędnego celu, jakim jest kupno własnego lokum.
Od kilku dziesięcioleci ludzie stają się również istotami coraz bardziej wnętrzarskimi i udomowionymi. Ankieta CBOS z 2012 r. ujawniła, że Polacy, podobnie jak inni Europejczycy i Amerykanie, przez ok. 90 proc. czasu rezydują wewnątrz budynków, z czego przez mniej więcej 65 proc. – w mieszkaniach lub domach. Liczba godzin spędzanych we własnych czterech kątach może wzrastać wraz z nasilaniem się domocentryzmu (ang. cocooning), opisanego przez amerykańską konsultantkę marketingową i futurystkę Faith Popcorn. Technologia umożliwia obecnie pracę, kontakty społeczne i robienie zakupów w miejscu zamieszkania. Milej włączyć laptop, siedząc w wygodnym fotelu z aromatyczną herbatą pod ręką. Po co wychodzić ze znajomymi do restauracji czy na kręgle, skoro można zjeść kolację dostarczoną w pudełkach i zagrać w grę sieciową?