TERESA OLSZAK: – Nastolatki uwiązane do sieci. To duży problem?
ADRIAN KONDRACIUK: – Tak. I aktualny jak chyba nigdy dotychczas. Z jednej strony mamy uzależnienia od różnego rodzaju substancji psychoaktywnych, jak alkohol, papierosy, marihuana czy tzw. nowe narkotyki, czyli dopalacze. Dostęp do nich jest prosty. Bardzo wielu młodych ludzi potwierdzi, że zna przynajmniej jedną osobę, która ma dojścia i kontakty niezbędne do załatwienia „towaru”. Z drugiej strony coraz więcej osób, najczęściej rodziców martwiących się o swoje dzieci, szuka pomocy u specjalistów zajmujących się nowymi uzależnieniami, jak się je nazywa – od sieci, telefonu czy komputera.
Nie podoba się panu nazywanie tego uzależnieniami?
Dużo mi bliżej do określania tego jako niewłaściwe czy niekontrolowane używanie. Jeśli opieramy się na klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), która stanowi pewien punkt odniesienia, to nie ma w niej takiej jednostki chorobowej, jak siecioholizm czy uzależnienie od gier komputerowych, chociaż to drugie pojawi się w jej najnowszej aktualizacji w 2022 r. Poza tym, i to chyba dla mnie najważniejsze, podejście terapeutyczne, na którym opieram się w swojej pracy, traktuje zjawisko nazywane uzależnieniem jako pewien sposób zaspokajania swoich potrzeb. Może się on utrwalać jako nawyk, przysparzając tym samym różnych kłopotów i dezorganizując życie. Oczywiście przyjmując taką perspektywę, nie bagatelizuję problemu. Ale jest to pewnego rodzaju alternatywa wobec medycznego sposobu rozumienia uzależnienia i postrzegania go jako zaburzenia czy choroby.
Głowa podłączona
Mózg nastolatka uzależnia się szybciej niż dorosłego?
To prawda. Okres dorastania jest czasem olbrzymich przemian.