Gender i queer. Co znaczą te pojęcia?

To, co kultura masowa wyrabia z dziewczynkami, woła o pomstę do nieba. Sytuacja chłopców też nie jest jasna, są oni w jakiejś kulturowej próżni, wikłani w toksyczne, pozbawiające ich płci relacje z matkami – mówi dr Alicja Długołęcka.

Joanna Podgórska: – Olga Tokarczuk napisała, że szczególnie w Polsce jesteśmy przywiązani do dobrej, bożej arytmetyki, gdzie są dwie płcie i jedna prawda. Czy da się dziś myśleć o płci jako prostej opozycji: męskie – kobiece?
Alicja Długołęcka: Dać się da. U nas dominuje model, który można określić jako południowoamerykański, opierający się na karykaturalnie wręcz sprecyzowanych rolach płciowych. Jednocześnie Polacy otwierają się na idee postulujące szacunek dla ludzkiej różnorodności i partnerstwa. Ale gdy brać pod uwagę perspektywę współczesnej nauki, to już od lat 70. nie da się postrzegać płci jako prostej opozycji męskości i kobiecości. W naukach społecznych momentem zwrotnym były prace wybitnego francuskiego filozofa, historyka i socjologa Michaela Foucaulta.