W dawnej Rzeczpospolitej Żydzi stanowili odrębny stan. Posiadali własne prawa, różne od pozostałych grup ludności.
System przywilejów i zależności. Używanie terminu stan jest uzasadnione także liczbą ludności żydowskiej, według niektórych szacunków sięgającą pod koniec XVIII w. nawet miliona, co stanowiło ok. 1/10 całej ludności kraju i było liczebnie porównywalne ze szlachtą. Położenie prawne ludności żydowskiej określało wiele czynników: przywileje generalne i prowincjonalne, przywileje dla gmin i pojedynczych osób, regulacje wojewodów i prywatnych właścicieli terenów, uchwały sejmowe i sejmikowe oraz zarządzenia władz miejskich i kościelnych.
Pomocnik Historyczny
„Historia Żydów polskich”
(100070) z dnia 01.04.2013;
Polin;
s. 17
