Szabat/szabas (hebr., jid. szabes) to cotygodniowy dzień odpoczynku, trwający od zachodu słońca w piątek do godziny po zachodzie słońca w sobotę. W tym dniu należało powstrzymać się od wszelkiej pracy, a więc zapalania ognia, gotowania, zajmowania się handlem, podróżowania. Pobożni Żydzi nie mogli oddalać się od miejsca zamieszkania na więcej niż 2 tys. łokci (nieco ponad 1 km). Zakaz można było złamać jedynie w przypadku zagrożenia życia, zdrowia lub mienia.
Pomocnik Historyczny
„Historia Żydów polskich”
(100070) z dnia 01.04.2013;
Polin;
s. 20
