Specyfika kuchni żydowskiej związana jest ściśle z zasadami koszerności oraz okresami świątecznymi. Na każde święto jest odmienny zestaw potraw. Reguły przyrządzania jedzenia są takie same dla Żydów z całego świata. Mimo to niektóre przepisy różnią się od siebie, wskazując na wzajemne wpływy kuchni żydowskiej i sztuki kulinarnej innych narodów, między którymi przez stulecia żyli Żydzi.
W Polsce dominowała kultura Żydów aszkenazyjskich. Jej elementy zadomowiły się w menu Polaków. Dzisiaj w każdej piekarni kupimy chałkę. Chyba wszyscy słyszeli o rybie po żydowsku albo gęsich pipkach, które zjeść można w niejednej restauracji. Wśród polsko-żydowskich dań znajdziemy placki ziemniaczane – u Żydów specjalne latkes przyrządzane w Chanukę czy rosół drobiowy, szczególnie chętnie spożywany w czasie święta Sukkot. Do najpopularniejszych dań należał czulent - rodzaj zapiekanki. Charakterystyczne dla Żydów z terenów Polski były placki z mąki lub ziemniaków, tzw. ołatki.
Na specyfikę posiłków polskich Żydów miał wpływ także klimat. Stąd tak popularne w żydowskiej kuchni ziemniaki, marchewka, cebula i czosnek, a także ważne w przygotowywaniu deserów jabłka, rodzynki i mak, wykorzystywany np. do pieczenia trójkątnych, purimowych ciasteczek, tzw. hamantaszy.
Do najbardziej znanych w Polsce żydowskich alkoholi należy wódka ze śliwek zwana pejsachówką. Przed II wojną światową produkowana była w każdym większym sztetlu, ale najsłynniejsze pochodziły z lubelskich zakładów Kośminek Szmula Ajchenbojma oraz łąckiej gorzelni Samuela Grossbarda.