Żydzi stanęli do obrony Rzeczpospolitej na równi z innymi obywatelami państwa, choć w czasach pokoju wojsko nie traktowało ich równo.
Konsolidacja w obliczu zagrożenia. W 1939 r. fala ulicznych wystąpień antyżydowskich zaczęła wyraźnie opadać, choć nastroje antysemickie nie zniknęły całkowicie. Zdarzały się wciąż napady na Żydów i ich mienie. Kierowano również ataki w stronę żydowskich uchodźców z Niemiec, Czechosłowacji, Węgier, Rumunii, a w czerwcu 1939 r. Stronnictwo Narodowe próbowało przeprowadzić w Radzie Miejskiej Krakowa wniosek o wydalenie poza granice miasta Żydów bez polskich paszportów.
Pomocnik Historyczny
„Historia Żydów polskich”
(100070) z dnia 01.04.2013;
W II RP;
s. 104
