Winston Churchill po kilkuletniej działalności na różnych stanowiskach rządowych został w 1911 r. mianowany pierwszym lordem admiralicji. Nadał impet modernizacji Royal Navy. W czasie wojny zaangażował się mocno w program budowy czołgów finansowany z funduszy floty. Po katastrofie pod Gallipoli został zdymisjonowany. 5 stycznia 1916 r. w randze podpułkownika rozpoczął służbę na froncie zachodnim jako dowódca batalionu piechoty. W czerwcu 1917 r. powrócił do rządu na stanowisko ministra amunicji.
Józef Stalin został w marcu 1903 r. ponownie aresztowany i skazany na zsyłkę do Kraju Turuchańskiego w guberni jenisejskiej. Kara kończyła mu się 7 czerwca 1917 r. Po rewolucji październikowej został ludowym komisarzem narodowości, a 29 listopada razem z Leninem, Trockim i Swierdłowem wszedł do ścisłego kierownictwa partii bolszewickiej. Od lipca do września 1918 r. faktycznie dowodził obroną Carycyna.
Adolf Hitler, przebywający od 1913 r. w Monachium, zaciągnął się 16 sierpnia 1914 r. jako ochotnik do armii bawarskiej. Wraz z 16 rezerwowym pułkiem piechoty (tzw. pułkiem Lista) wziął udział w pierwszej bitwie we Flandrii, po której awansowano go na gefrajtra i odznaczono Żelaznym Krzyżem II klasy. Do końca wojny był ordynansem i łącznikiem między dowództwami pułku i batalionu. 5 października 1916 r. w bitwie nad Sommą został ranny w udo. 5 marca 1917 r. wrócił na front, brał udział w kolejnych bitwach, otrzymując odznakę za rany i Żelazny Krzyż I klasy. 15 października 1918 r. pod Wervik chwilowo oślepł po ataku gazowym. Do 19 listopada 1918 r. leczono go na oddziale psychiatrycznym szpitala wojskowego w Pasewalku.