„Niech mi pan nie wymyśla od bohaterów”
Ze Szkocji do Szkocji. Góral z urodzenia, pochodził z wielodzietnej rodziny z Wisły na Śląsku Cieszyńskim. Jego przodkowie przywędrowali tu ze Szkocji. Urodzony w przededniu I wojny światowej – 22 maja 1914 r. – zapamiętał ją jako czas najgorszy dla rodziny: ojciec, cieśla, został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej, a zaborca zarekwirował im cały żywy inwentarz, w tym ok. 250 owiec.
W niepodległej Polsce Pilch uzyskał maturę i stopień technika w Państwowej Średniej Szkole Budownictwa w Warszawie. I jak większość wykształconych mężczyzn zaliczył kurs wojskowy, awansując na kaprala podchorążego rezerwy piechoty przy 26. Dywizji Piechoty w Skierniewicach. Od maja 1937 r. pracował w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim w Katowicach jako kierownik budowy szkół w powiecie rybnickim, a rok później został wspólnikiem w Przedsiębiorstwie Budowlanym Wacława Bagińskiego w Warszawie. Udzielał się w Związku Techników, Związku Narciarskim, Polskim Związku Zachodnim.
We wrześniu 1939 r. nie został zmobilizowany, a po chaotycznej tułaczce dotarł do rodzinnej Wisły. Jednak nie było tam bezpiecznie – kilku kolaborantów rozpracowywało „podejrzanych” Polaków. Wobec groźby aresztowania Pilch zdecydował się przejść na Węgry.
Po przekroczeniu granicy węgiersko-jugosłowiańskiej ze Splitu dostał się statkiem do Francji, gdzie został wcielony do 3. Dywizji Piechoty. W czerwcu, gdy niespodziewanie przyszła kapitulacja Francji, a każdy musiał ratować się na własną rękę, w podchorążym odezwał się mocny duch – po pokonaniu wielu trudności dotarł do portu w Le Croisic, skąd dopłynął do Plymouth, by od 1 lipca 1940 r.