Rozbicie posterunku granicznego Tuż przed lotem dowiedzieli się, że wylądują na dziko, bo dowództwo przyśpieszyło terminy i w kraju nie zdążono przygotować zespołu do odebrania gości. Do tego pilot wziął Łowicz za Skierniewice i spadochroniarze zostali pomyłkowo zrzuceni na terenie Rzeszy. Lądowanie w nocy z 27 na 28 grudnia 1941 r. w ramach operacji Jacket nie poszło najlepiej. Alfred Paczkowski, „Wania”, skręcił kostkę, a Marian Jurecki, „Orawa”, wpadł na pień drzewa i niemal stracił przytomność. Pozostali: Maciej Kalenkiewicz, „Kotwicz”, Andrzej Świątkowski, „Amurat”, oraz kurierzy Tadeusz Chciuk, „Celt”, i Wiktor Strzelecki, „Buka”, mieli się dobrze. Wszyscy odnaleźli się nad ranem i pewni, że są pod Skierniewicami, ruszyli na wschód, żeby w pierwszej wsi wpaść w ręce oddziału niemieckiej straży pilnującej granicy Rzeszy z Generalnym Gubernatorstwem. Obie strony były zaskoczone. Na szczęście „Celt” i „Kotwicz” nie stracili rezonu i zaczęli tłumaczyć, że są polskimi robotnikami wracającymi do rodzin. Pokazali fałszywe dokumenty. Gorzej, iż pod ubraniami nieśli pasy z pocztą dla dowództwa podziemia i grube zwitki banknotów. Niemcy wzięli wszystkich na muszki i skoczkowie dali się odprowadzić na posterunek straży granicznej. „Zdołaliśmy porozumieć się, żeby strzelać tylko w budynku” – wspominał Paczkowski. Tam wprowadzono ich do pokoju i ustawiono w rzędzie. Strażnicy wymierzyli w nich karabiny. Sierżant chciał zrewidować Paczkowskiego. „Wyszarpnąłem colta z kieszeni – wspominał Tadeusz Chciuk. – Dwa pociągnięcia za spust, dwa krótkie strzały w plecy z kilku centymetrów odległości”. Inni skoczkowie działali równie szybko. Jak wytrawni rewolwerowcy strzałami z biodra zlikwidowali wartowników. Po czym rozbiegli się po budynku, zabijając każdego Niemca. „W ostatnim pokoju natknęliśmy się na kobietę z mężczyzną, którzy padli na kolana i błagali nas o litość. Od nich dowiedzieliśmy się, iż jesteśmy w pobliżu Sochaczewa” – relacjonował „Wania”. W pobliskiej wsi zdobyli konie i wóz, na którym położyli rannego „Kotwicza”. Wspólnie dotarli do szosy z Łodzi na Łowicz, gdzie się rozdzielili. Kalenkiewiczem zaopiekował się ksiądz jednej w wiejskich parafii. Jurecki i Świątkowski wpadli na niemiecki patrol i zginęli w walce nieopodal wsi Brzozów. Pozostali uczestnicy operacji Jacket różnymi drogami dotarli do Warszawy. Jeszcze w czasie tej podróży Paczkowski usłyszał, jak „w pociągu ludzie opowiadali o wielkich desantach na granicy. Wymieniano pokaźną ilość zabitych Niemców”. Wysadzenie statku patrolowego „Deszcz padał od kilku dni i z trudem dobrnęliśmy do północnego brzegu kanału w pobliżu monitora. Była godzina 22 dnia 11 kwietnia 1942 r.” – wspominał dowódca III Odcinka Wachlarza Alfred Paczkowski, „Wania”. Monitor rzeczny, czyli opancerzony okręt, którego Niemcy używali do patrolowania rzek Polesia, utknął na mieliźnie niedaleko brzegu Kanału Królewskiego (chodzi o dawną polską kanonierkę „Zaradna”). Cichociemni zjawili się, aby wysadzić go w powietrze. Wszystko zaczęło się sześć dni wcześniej, gdy Paczkowski otrzymał raport informujący, że na kanale łączącym Bug z Dnieprem utknął hitlerowski statek uzbrojony w działo i dwa karabiny maszynowe. Na pokładzie doliczono się dziesięciu marynarzy. „Wprawdzie nie miałem w rodzinie marynarzy, ale perspektywa walki z okrętem III Rzeszy kusiła” – zanotował „Wania”. Zlecił przygotowanie planu ataku na jednostkę znajdującą się niedaleko Antopola. Wiedząc o karabinach maszynowych zainstalowanych na pokładzie, cichociemni porzucili myśl o frontalnym ataku, wybierając nocny sabotaż. Na miejsce akcji wyruszyły osobno dwie grupy dywersyjne, w sumie dziesięciu żołnierzy. Spotkali się przy brzegu Kanału Królewskiego. Do wody weszli tylko Paczkowski, niosący plecak z miną, oraz Antoni Langner, „Douglas”. Dobrnęli do burty i przyczepili ładunek. Zapalnik czasowy nastawili na 30 min, po czym ruszyli cicho w stronę brzegu. Eksplozja nastąpiła, nim zdążyli się ukryć. Podmuch rzucił Paczkowskiego do wody. Wywlókł się z niej na ziemię i jedynie słyszał, jak jego ludzie szturmują uszkodzony okręt, który okazał się… opuszczony. Na noc bowiem Niemcy ewakuowali się do pobliskiej wsi. O czym dywersanci dowiedzieli się dopiero wówczas, gdy zaczęły stamtąd padać strzały. Paczkowski nakazał więc szybki odwrót. Uszkodzona jednostka na długo zablokowała Kanał Królewski. Zajęcie miasta powiatowego „Chcąc przekonać Niemców, że dywersja jest rzeczywiście poza miastem, podnieść ducha ludności w powiecie oraz zdeprymować żandarmerię, zdecydowałem się na skok na Końskie” – zaraportował ppor. Waldemar Sz