Apetyt na Schichaua. Elbing, późniejszy Elbląg, okazał się pierwszym dużym, niemieckim ośrodkiem przemysłowym, jaki wpadł w ręce sowieckich żołnierzy. Miasto zostało zdobyte w ramach ofensywy wschodniopruskiej (13 stycznia – 25 kwietnia 1945 r.). Walki o nie trwały raptem kilka dni i zakończyły się oficjalnie 10 lutego. Elbląg nie miałby szczególnego znaczenia strategicznego, gdyby nie usytuowane w nim duże zakłady F. Schichau, Maschinen- und Lokomotivfabrik, Schiffswerft und Eisengießerei GmbH, upaństwowione w 1929 r., i mniejsze Büssig NAG (dawna fabryka Komnicka). Zakłady Schichaua zajmowały się m.in. budową torpedowców typu 1939 i miniaturowych okrętów podwodnych typu XXVII B 5, znanych szerzej pod oznaczeniem kodowym Seehund, budową lub remontem półgąsienicowych transportowców piechoty oraz parowozów Kriegslokomotive serii 52. Bussig NAG z kolei zajmował się remontem i budową samochodów pancernych.
Wydaje się, że działania wojsk sowieckich skoncentrowały się właśnie na zajęciu tych zakładów. Zrobiono to na tyle szybko, że Niemcy nie zdążyli nic zniszczyć. Elbląski Schichau stał się pierwszym dużym zakładem, który został przejęty przez sławetne brygady trofiejne.
Notatka z oględzin. Zanim to nastąpiło, oględzin stoczni dokonali marynarze. Pierwsza notatka pochodzi z 12 lutego 1945 r. i napisał ją szef sztabu Floty Bałtyckiej kontradmirał A.N. Pietrow dla szefa Głównego Sztabu Morskiego wiceadmirała S.G. Kuczerowa. W dokumencie opisano stocznię Schichaua oraz to, co w niej znaleziono. Były to relacje dość powierzchowne, aczkolwiek ciekawe.
Po pierwsze, stocznia miała sprawnych sześć pochylni, z czego na czterech były budowane torpedowce floty (chodzi o małe niszczyciele typu 1941). Stan gotowości ich kadłubów określono na 40–50 proc.