Tron dla mężczyzn. Kobiety z egipskiej rodziny królewskiej zawdzięczały swoją wysoką pozycję wyłącznie powiązaniom z władcą; występowały jako królewskie matki, żony, córki i siostry. Nie istniało osobne słowo oznaczające królową, ale przyjęło się tłumaczyć tak egipskie tytuły matki króla oraz żony króla, podczas gdy siostra króla i córka króla są określane jako księżniczki. Często nie mamy o nich szczegółowych informacji. Na temat ich indywidualnych cech wiadomo coś więcej dopiero od czasów Nowego Państwa (ok. 1539–1069 p.n.e.) i jest to zresztą wiedza ograniczona do oficjalnych inskrypcji. Przeważnie nie znamy nawet ich wieku, a co dopiero mówić o charakterze.
Rola królewskich kobiet zmieniała się przez wieki, a w każdej dynastii były postacie wyróżniające się na tle innych. Niektóre cieszyły się dodatkowymi przywilejami – większymi grobowcami, nietypowymi tytułami czy elementami wizerunku zarezerwowanymi wcześniej dla królów. Mogły sprawować rządy w imieniu małoletnich synów jako regentki, a w wyjątkowych okolicznościach zostać pełnoprawnymi królami. W Egipcie faraońskim są znane tylko cztery takie przypadki. W Okresie Ptolemejskim (305–30 p.n.e.) trudniej je policzyć z powodu powtarzalności imion oraz skomplikowanych walk o władzę w dynastii. Przeważnie były jednak koregentkami, a nie samodzielnymi władczyniami.
Matki, żony, siostry. Wydaje się, że regencja przypadała kobietom, ponieważ nie stanowiły one konkurencji dla młodego władcy. Na ogół miały wręcz żywotny interes w przekazaniu mu tronu – głównymi bowiem kandydatkami do tej roli były królewskie matki. Ponieważ kobiety te nie posiadały dodatkowych tytułów z racji sprawowanej funkcji, część z nich zapewne pozostaje nierozpoznana. Pierwsza znana z imienia królowa Egiptu, Net-hetep z początku I dynastii, była przypuszczalnie regentką dla króla Aha lub Dżera.