W środowisku dziennikarskim trwa gorączkowa dyskusja na temat granic poprawności politycznej. Wywołał ją Piotr Jedliński, prezes spółki prowadzącej Radio Nowy Świat, broniąc prawa dziennikarzy swojej stacji do określania aktywistki LGBT Margot za pomocą jej formalnego imienia i nazwiska (Michał Sz.) oraz męskoosobowego słowa „aktywista”.
Rzecz w tym, że dla wielu osób transpłciowych ich metrykalne imię jest tzw. deadname, imieniem wskazującym na płeć, z którą się nie identyfikują i do tej płci ich przywiązującym. Nazwanie Margot Michałem Sz. jest dla niej po prostu bolesne i może być odbierane jako złośliwość oraz brak zrozumienia dla potrzeb i praw osób transpłciowych. Jedliński, pomimo pojednawczych i korygujących wypowiedzi, został przez koleżanki i kolegów poproszony o rezygnację z funkcji prezesa. Szuka nowej pracy. Dziennikarze są podzielni w opiniach, lecz zdaje się przeważać stanowisko, które Agnieszka Gozdyra ujęła słowami: „Tkwimy w pułapce hiperpoprawności”. Wszyscy mamy już zadyszkę, nie nadążamy za coraz to nowymi wymaganiami i chcielibyśmy ustalić jakieś granice.
Sądzę, że zastrzeżenia do wypowiedzi Jedlińskiego, który w imię dziennikarskiej wolności słowa domaga się tolerancji dla wypowiedzi niewypełniających najbardziej aktualnego stanu poprawności politycznej, są w zasadzie słuszne. Nie mogę jednakże zaakceptować represji, które go spotkały. Osoby dbające o poprawność polityczną, wyczulone na wszelkie formy wykluczenia i nietolerancji, powinny szczególnie starannie wystrzegać się społecznego rytuału zabijania kozła ofiarnego – równie opresyjnego, jak lekceważące i pozbawione empatii sposoby wyrażania się. A Jedliński właśnie stał się w tej sprawie kozłem ofiarnym poświęconym na ołtarzu czystości ideowej Radia Nowy Świat.