Uwagę moją zwróciło najpierw nazwisko Reich-Ranicki, a potem cały tytuł artykułu Magdaleny Parys, pisarki zamieszkałej w Berlinie: „Wpisuję w Wikipedię: Reich-Ranicki”. Reich- Ranicki? Toż to człowiek instytucja, sławny krytyk literacki, byłem u niego. Rzuciłem okiem na tekst, czy mnie zainteresuje, a tam pojawiła się nazwa dobrze mi znanej ulicy Guntzelstrasse, gdzie przed pandemią często bywałem. Nie mogłem się już wtedy oprzeć pokusie i jako stary „berlińczyk” (stary w sensie „grupa zero”) przeczytałem artykuł pani Parys w „Gazecie Wyborczej”.
Odniosę się tylko do jednego wątku. Cytuję: „w pierwszych zdaniach [polskiej – D.P.] Wikipedii dowiadujemy się, że R-R to »niemiecko-polski krytyk literacki, wykładowca akademicki, funkcjonariusz wywiadu PRL, kapitan Wydziału II Departamentu VII Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w 1950 r., cenzor Ludowego Wojska Polskiego w 1944 r.« – koniec cytatu z encyklopedii, którą mogą tworzyć wszyscy polskojęzyczni mieszkańcy globu”.
„Angielska strona jest zdecydowanie dłuższa, hiszpańska i holenderska też – pisze pani Parys. – Wszystkie encyklopedie świata poza polską informują, że Reich-Ranicki to wybitny krytyk, który współtworzył Grupę 47, z której wywodzą się wszyscy znaczący pisarze i pisarki niemieckojęzyczni i niemieckojęzyczni nobliści. On wszystkich ich znał, czytał i oceniał”. Koniec cytatu.
Ręce i spodnie opadają, kiedy człowiek dowiaduje się, że nasza polska Wikipedia, jako jedyna (!), nie wspomina słowem, iż R-R był jednym z najważniejszych krytyków w Europie, wyrocznią, znawcą i promotorem literatury polskiej. W kręgu języka niemieckiego jego opinia przesądzała, czy książka stanie się bestsellerem czy cegłą.