Zanim inspekcja sanitarna z Rzeszowa zakończyła dochodzenie w sprawie wykrycia źródła zakażeń bakterią Legionella pneumophila, do wyjaśnienia tej lokalnej epidemii na Podkarpaciu przyłączyła się Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Agentów skierowano do kontroli zabezpieczeń lokalnych wodociągów, aby wykluczyć pojawiające się w mieście plotki o możliwym sabotażu. Nie było przesłanek, by doszło do dywersji, ale wzrost zachorowań (do poniedziałku potwierdzono 11 zgonów) występuje w ważnym strategicznie regionie Polski. Nowe przypadki wykryto też w innych województwach.
Pałeczki Legionella pneumophila to nie wąglik i nie używa się ich do ataków terrorystycznych. Choć opinia publiczna z przerażeniem odkrywa, że w aerozolu wodnym z domowego prysznica może znajdować się taki zarazek, dla ekspertów (zwłaszcza zakażeń szpitalnych) to żadna nowość. Instalacje wodne w placówkach medycznych poddawane są dezynfekcji właśnie w celu likwidacji kolonii tych bakterii, a i tak nie można jej stamtąd całkowicie usunąć. Użytkownicy miejskich wodociągów, klimatyzatorów, fontann i basenów też nie mogą czuć się bezpiecznie, jeśli ich właściciele nie przeprowadzają regularnych konserwacji. W starych i skorodowanych rurach, zwłaszcza przy wyższej temperaturze 30–35 st. C, Legionella rozwija się bardzo szybko. Jej ulubionym miejscem jest stojąca woda. Nic nikomu nie grozi po jej wypiciu, natomiast aerozol, jaki wytwarza się wokół kranu, prysznica, klimatyzatora lub jacuzzi, po aspiracji do dróg oddechowych prowadzi do zakażenia (nie przenosi się ono między ludźmi). Wczesne objawy przypominają grypę lub zapalenie płuc, a nierzadko (i tak jest teraz na Podkarpaciu) dołączają do nich nudności oraz biegunki. O rozpoznaniu rozstrzyga szybki test antygenowy moczu.