Zaniechanie to też znęcanie. Sąd w Oławie wydał przełomowy wyrok

Zaniechanie podawania psu pokarmu i wody oraz nieudzielenie mu pomocy medycznej sąd uznał znęcaniem ze szczególnym okrucieństwem.

Zatłuczenie młotkiem, wyrzucenie przez okno, wleczenie za samochodem – kiedy ludzie robią bezbronnym zwierzętom takie rzeczy, organa ścigania i sądy na ogół nie mają wątpliwości i uznają to za znęcanie. Ale zostawienie zwierzęcia bez pożywienia i wody czy bez koniecznego leczenia już nie jest dla wymiaru sprawiedliwości tak oczywiste.

Tymczasem sąd w Oławie skazał na rok bezwzględnego więzienia opiekunkę kundelka o imieniu Aksel, która nie leczyła go, mimo że był poważnie chory, nie karmiła ani nie poiła. Psa odebrano jej w stanie agonalnym. Lekarka weterynarii, która mogła tylko skrócić jego cierpienia, poddając go eutanazji, stwierdziła, że zwierzę gniło za życia. – To bardzo ważne rozstrzygnięcie i na pewno jedno z pierwszych tego typu, w których za szczególne okrucieństwo potraktowano zaniechanie – mówi mec. Karolina Kuszlewicz.

Sąd uznał, że „skrajne zaniedbanie, nieudzielenie pomocy medycznej ciężko choremu zwierzęciu, zaniechanie podawania pokarmu i wody, które w konsekwencji doprowadziło do wyniszczenia organizmu ze skrajnego niedożywienia, (…) co doprowadziło do częściowego wyłysienia oraz odparzeń w ranach odleżynowych, gdzie rozwinęły się larwy much” jest znęcaniem ze szczególnym okrucieństwem.

„Bardzo nas cieszy ten wyrok, bo prokuratorzy i sędziowie często nie traktują zaniechania leczenia jako znęcania” – powiedziała serwisowi Wrocław.pl Izabela Kadłucka, prezes fundacji Lex Nova, która razem z policją odebrała psa. „Umarzano sprawy, gdzie pies miał np. guza większego od głowy albo guza 10 na 10 cm na zewnątrz ciała z przerzutami do organów wewnętrznych, opiekunowie nie robili nic, a prokuratorzy nie dopatrzyli się znęcania”.

Zagłodzenie też często nie robi wrażenia na przedstawicielach wymiaru sprawiedliwości.