Od czasu, kiedy 200 lat temu opisano w Anglii po raz pierwszy kości dinozaura, na świecie znaleziono około 11 tys. dinozaurowych szczątków, z czego dwie trzecie w Ameryce Północnej i Europie. Większość tych znalezisk pochodzi z ojczystych krajów paleontologów, którzy dokonali odkryć, stąd nadreprezentacja rejonów o dobrze rozwiniętej paleontologii. Samantha Hopkins z University of Oregon zwraca nawet uwagę, że więcej znalezisk na terenie jej stanu pochodzi z obszarów wzdłuż utwardzonych i dobrze utrzymanych dróg niż z poboczy gorzej dostępnych szlaków. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły jednak geograficzną ekspansję stanowisk ze skamieniałościami, w szczególności we wschodniej Azji i południowej części Ameryki Południowej. To rozszerzenie zasięgu stanowisk dinozauronośnych wymaga wykształcenia lokalnych paleontologów, a to nie zawsze jest proste, zważywszy na niszowy (i zwykle kiepsko płatny) charakter tej profesji. Takie inwestycje przynoszą jednak owoce: do dziś paleontolodzy opisali około 1000 gatunków dinozaurów i przypuszczają, że pozostało jeszcze do odkrycia co najmniej drugie tyle.