Dr Kenneth Siegel, psycholog i szef firmy konsultingowej Impact Group z Beverly Hills, nie wierzy, że przyjaźnie zawierane w pracy są prawdziwe. „To mit – pożądany, ale nieosiągalny. Kiedy do równania dodasz pieniądze i władzę, to wiele zmienia”.
Rzeczywiście, przyjaźnie zawierane w pracy mogą nieść ze sobą szereg zagrożeń. Prezes firmy rekrutacyjnej MRINetwork Michael Jalbert boleje nad tym, że ludzie, spędzający za dużo czasu na socjalizowaniu się, nie pracują wydajnie. Problemy mogą pojawić się również w razie awansu. Koledzy mogą obrazić się na swojego pobratymca, który przeszedł na „ciemną stronę mocy”, bo został mianowany menedżerem. Zaś przełożony, który zażyle przyjaźnił się z podwładnymi przed swoim awansem, może mieć później problemy z zachowaniem obiektywności w ocenie ich pracy. To z kolei może przełożyć się na poczucie niesprawiedliwości w zespole.
„Robocza” przyjaźń niesie ze sobą ponadto ryzyko związane z plotkami – z tego względu warto uważać na to, co i komu się mówi. Po awansie sfrustrowany kamrat może wykorzystać niechlubne zwierzenia na twój pohybel.
Z perspektywy zarządu bardzo poważnym zagrożeniem związanym z kumplowaniem się załogi jest skłonność do tuszowania występków i przymykania oka na grzeszki kolegów. Z danych dostarczonych przez niezależną firmę badawczą Rasmussen Reports wynika, że mniej więcej jedna trzecia pracowników była świadkiem dopuszczania się przez kolegów z pracy nieetycznego zachowania. Tylko połowa z nich zgłosiła to przełożonym.
Neil Gussman, który podczas studiów dorabiał w dokach przeładunkowych, wspomina z rozrzewnieniem pomysłowe manewry starych wyjadaczy, którzy za punkt honoru postawili sobie miganie się od roboty.