Wiele cerkwi na ziemiach Polski powstało pod zaborem rosyjskim jako widomy znak carskiej potęgi. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. uznano je więc za niechciane dziedzictwo i zniszczono w ramach tzw. odmoskwiania.
Polityka
Warszawski sobór św. Aleksandra Newskiego z 73-metrową dzwonnicą na placu Saskim, dominującą nad panoramą miasta. W latach 1920–21 rozebrano dzwonnicę, a do połowy 1926 r. zburzono i sobór.
Polityka
„Rosyjski sobór obwieszcza światu i niespokojnym Polakom, że na zachodnich priwislińskich kresach nieodwołalnie utwierdziło się potężne prawosławne mocarstwo”. Całkowity koszt budowy soboru przekroczył 3 mln. rubli.
Polityka
Aleje Ujazdowskie - cerkiew św. Michała Archanioła Litewskiego Pułku Lejbgwardii, zburzona w 1923 r.
Polityka
Odwrót Rosjan w 1915 r., w tle pałac Staszica przebudowany na rosyjską modłę na I Rosyjskie Gimnazjum z cerkiewią św. Tatiany.
Polityka
Płock, sobór Przemienienia Pańskiego, po I wojnie kościół garn izonowy WP, rozebrany w 1929 r.
Polityka
Sobory i cerkwie stały w 10 gubernialnych i w prawie każdym z 84 powiatowych miast Kongresówki. Na zdjęciu cerkiew w Jędrzejowie.
Polityka
Cerkwie starano się stawiać w centralnych miejscach miast. Na zdjęciu sobór Wniebowstąpienia Pańskiego w Kielcach, rozebrany w 1934 r.