Marcin Rotkiewicz: – Już za kilka lat jedną trzecią naziemnych pojazdów armii amerykańskiej mają stanowić sterowane przez komputer samochody-roboty. Czy to możliwe?
Seth Teller: – Zdecydowanie nie. Choć właśnie takie zadanie Kongres USA postawił dwanaście lat temu Departamentowi Obrony.
Jednak DARPA, wojskowa Agencja Zaawansowanych Obronnych Projektów Badawczych, w ostatnich latach zorganizowała trzy wyścigi samochodów-robotów. Może właśnie na nie liczy amerykańska armia?
Dopiero trzeci konkurs DARPA – Urban Challenge, w 2007 r., to było coś naprawdę ciekawego. Samochody-roboty miały przejechać trasę po mieście – posłużyła za nie baza US Army w Kalifornii. Były tam domy, ulice, na nich prawdziwy ruch miejski – niemal jak w realnym świecie. Zadanie, które postawiła DARPA, najbardziej pasowało do tego, czym zajmujemy się w naszym laboratorium w MIT.
Czyli?
Staramy się stworzyć maszyny „świadome” otaczającego je świata. Bez tego bowiem nie będą potrafiły rozwiązywać najbardziej podstawowych problemów – dostrzec, gdzie są przeszkody, czy jest dość miejsca, by wykonać manewr. Jeśli w pobliżu nas są jakieś obiekty – książki, szklanki, krzesło – to człowiek rozpoznaje je bez zastanowienia. Roboty, przynajmniej na razie, nie mają takiej zdolności. A jest ona niezbędna nie tylko do sprawnego poruszania się w świecie. Jeśli roboty mają być częścią naszego otoczenia, muszą zostać zaakceptowane przez ludzi. Stanie się tak jedynie, gdy będą podobnie do nas patrzeć na świat i interpretować otaczającą rzeczywistość.
Żeby to osiągnąć, trzeba je m.in. wyposażyć w zmysły podobne do ludzkich.
Największym problemem w robotyce nie jest tworzenie takich czujników, ale synteza napływających z nich danych.