Kilka dni temu Ryszard Knosala, opolski senator Platformy, poinformował, że odchodzi z PO. Z krótkiej notatki prasowej na ten temat można wywnioskować, że powodem odejścia jest fakt, iż Platforma przestała być partią bliską mu programowo, gdyż nie wpisała go na listę kandydatów do startu w wyborach.
Decyzji tej trudno się dziwić, gdyż domyślamy się, że program senatora jest taki, że chciał on być senatorem i aby ten program skutecznie realizować, wstąpił kiedyś do PO. Dziś przyznaje szczerze, że nieumieszczenie go na listach wyborczych „nie mieści mu się w głowie”. Zwłaszcza że, jak zapewnia, o znalezienie się na tych listach zabiegał.
Rzecznik opolskiej Platformy nie wyklucza, że Knosala zabiegał za mało intensywnie, co w zestawieniu z jego niewielką w ostatnich latach aktywnością partyjną spowodowało taką, a nie inną, decyzję. „Owszem, senator mówił mi, że chce kandydować” – przypomina sobie w rozmowie z reporterem portalu Gazeta.pl szef partii w mieście, ale tłumaczy, że w natłoku wydarzeń zapomniał o tym. Bezdyskusyjną winą senatora jest to, że – zajęty widocznie czym innym – nie przypomniał o swojej chęci kandydowania.
„Szkoda, że do mnie nie zadzwonił, tylko pochopnie podjął decyzję o wystąpieniu z partii” – żałuje szef PO w Opolu, chociaż ma świadomość, że telefon taki nie był możliwy, zważywszy na to, że senator jest profesorem, a on tylko magistrem. W tej sytuacji, nawet jeśli do rozmowy telefonicznej by doszło, o porozumienie byłoby bardzo trudno.
Mimo to szef opolskich struktur PO nie wyklucza, że całe nieporozumienie wyjdzie senatorowi na dobre. Będzie on teraz mógł poświęcić więcej czasu pracy naukowej, być może będzie również kandydował na rektora Politechniki Opolskiej. Wierzymy, że nie jest bez szans, oczywiście pod warunkiem, że – nauczony złym doświadczeniem – głośno i wyraźnie uprzedzi, kogo trzeba, że chce kandydować, a potem jeszcze na wszelki wypadek przypomni o tym telefonicznie.