Pikanterii dodaje tej krytyce fakt, że „Tablet” jest renomowanym pismem katolickim. Jonathan Lux-moore i Jolanta Babiuch, prywatnie małżeństwo, od lat pisują na tematy kościelne i społeczne. Ich książkę „Watykan i czerwony sztandar” recenzował prestiżowy amerykański dwutygodnik „The New York Times Review of Books”. Pod koniec lat 90. współorganizowali polski oddział antykorupcyjnego stowarzyszenia Transparency International. Luxmoore i Babiuch nie są więc osobami nieznanymi opinii publicznej. Tym większe było moje zaskoczenie, gdy Luxmoore przesłał mi dossier na temat negatywnych reakcji, jakie wywołał ich artykuł w polskich kręgach kościelnych.
Według depeszy Katolickiej Agencji Informacyjnej, 17 marca tego roku podczas spotkania abp. Życińskiego z Instytutem Jana Pawła II, działającym przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, metropolita „przywołał sugestie autorów, jakoby w swych wykładach z katolickiej etyki społecznej w KUL ks. doc. Karol Wojtyła okazywał sympatie do marksizmu i rozwijał krytykę kapitalizmu (...). Uczestnicy spotkania stwierdzili, że należy przeciwdziałać fałszywym interpretacjom poglądów Jana Pawła II. Podkreślali, że społecznej wrażliwości ks. doc. Karola Wojtyły nie wolno utożsamiać ze stanowiskiem lewicy (...). Postanowili w najbliższym czasie przygotować do druku wykład katolickiej etyki społecznej z 1954 r., by pokazać, że sugestie o rzekomych lewicowych sympatiach [Wojtyły] nie znajdują uzasadnienia”.
Sprawa dotyczy więc zamierzchłej przeszłości, kiedy młody ks. Wojtyła był przez kilka lat wykładowcą katolickiej etyki społecznej, najpierw krótko na Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po jego likwidacji w 1954 r. – na zajęciach w krakowskim wyższym seminarium duchownym i na Wydziale Filozofii KUL w Lublinie.