Z zainteresowaniem przeczytałem artykuł poświęcony dyrygentom [„Stare i młodsze lwy”, POLITYKA 5]; gratuluję Państwu, iż udało się w tak interesujący sposób ukazać ten niełatwy temat. W artykule jednakże pojawiają się pewne, dotyczące mojej osoby, przekłamania.
Oto cytat z artykułu (mowa o młodych dyrygentach): „Niektórzy mają tyle szczęścia, że (...) udaje im się objąć dyrekcję artystyczną na prowincji. (...) Nie każdemu jednak dyrygentowi uda się znaleźć tak dobrą posadę. Jeśli więc orkiestry ich nie chcą, to ci nie mają innego wyjścia, jak zakładać swoje. (...) Jak grzyby po deszczu zaczęły więc pojawiać się niewielkie orkiestry: (...) warszawska Concentus Pro Arte Jana Miłosza Zarzyckiego (...)”.
Ustęp ten zawiera mylącą informację, jakobym był założycielem czy też kierownikiem orkiestry Concentus Pro Arte. Faktycznie pełnię w tym zespole od niedawna funkcję dyrygenta, lecz przypisywanie mi jakichkolwiek zasług związanych z jego założeniem czy też kierowaniem jest niesłuszne i krzywdzące faktycznego kierownika i założyciela p. Wojciecha Lewkowicza, osoby wielce zasłużonej dla życia muzycznego Warszawy.
Orkiestrą tą dyryguję od 2004 r., w tym samym roku objąłem funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Łomżyńskiej Orkiestry Kameralnej. Zawarta w artykule teza, jakobym założył orkiestrę Concentus Pro Arte jako substytut sprawowania „dyrekcji artystycznej na prowincji”, jest więc podwójnie chybiona.
Jan Miłosz Zarzycki,
Warszawac