Gdyby zasady gry w piłkę nożną skodyfikowali Polacy, Niemcy czy Francuzi, boisko pewnie wyglądałoby inaczej. A że zrobili to prawie półtora wieku temu Anglicy – jest jak jest i pewnie szybko się nie zmieni, bo piłka nożna należy do najbardziej konserwatywnych dyscyplin sportu.
Podstawą geometrii boiska piłkarskiego jest angielski system miar, czyli jardy i stopy (1 jard=3 stopy=36 cali =0,9144 m). Wymiary boiska mogą być zmieniane, ale w ściśle określonych granicach: długość (100–130 jardów) i szerokość (50–100 jardów); na zawodach takich jak mistrzostwa świata lub Europy przyjmuje się średnie ich wartości, a więc odpowiednio 105,15 i 68,58 m. Reszta wymiarów jest ściśle określona.
Zacznijmy od bramki, której wielkość ma kapitalne znaczenie nie tylko dla bramkarza i napastników; ma ona 2,44 m wysokości i 7,32 m szerokości. Dlaczego nie centymetr więcej lub mniej? Bo ustalali je Anglicy, a dla nich to odpowiednio 8 i 24 stopy. Pole bramkowe ma wymiary 20×6 jardów (18,3×5,5 m), przy czym jego boczne linie są usytuowane 6 jardów od wewnętrznej strony słupka, którego średnica (podobnie jak grubość wszystkich linii) nie może przekroczyć 12 cm. Z kolei pole karne ma rozmiary 44×18 jardów (40,22×16,46 m), a punkt, z którego strzela się karne, jest oddalony od linii bramkowej o 12 jardów (11 m – i to jest chyba jedyna zbieżność, kiedy mamy do czynienia z liczbami całkowitymi).
Na linii pola karnego widać łuk – jest to fragment okręgu, którego środek stanowi punkt „jedenastki”. Gdy piłkarz strzela karnego, żaden z zawodników drużyny przeciwnej (z wyjątkiem bramkarza) nie może być w polu karnym i przylegającej do niego części boiska zakreślonej tym łukiem.