Zarząd Dróg Miejskich decyduje, kto w Warszawie buduje nowe ulice, wiadukty i tunele, kto remontuje stare, kto dba o oświetlenie, znaki drogowe, semafory, kto może ustawić reklamy i założyć letnie ogródki kawiarniane. W tym roku urzędnicy ZDM uskarżają się na wyjątkowo skromny budżet. Do wydania mają, bagatela, ok. 200 mln zł. Stołeczni przedsiębiorcy skarżą się za to na urzędników ZDM – na nierówne traktowanie, na ręczne sterowanie przetargami, na powiązania urzędników z firmami, które w tych przetargach startują. Twierdzą, iż nigdzie drogowego biznesu nie prowadzi się trudniej niż w Warszawie. Samorząd, który ma stać na straży publicznych pieniędzy, ze sterowaniem ZDM sobie nie radzi, bo dziwne i niejasne okazują się wypadkowe partyjnych wpływów i interesów.
Bez eksperymentów
Marta Fogler, do niedawna stołeczna radna, dziś poseł Platformy Obywatelskiej, uważa, że ZDM trawią co najmniej nieprawidłowości. Zarzuciła niegdyś dyrektorowi ZDM, iż niemal wszystkie umowy na remonty lub budowę warszawskich ulic opatrywano aneksami, które zwiększały koszt robót i opóźniały termin ukończenia inwestycji. Aneksy, jak twierdzi, dotyczyły przede wszystkim dwóch firm – Miejskiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych (MPRD) i Warszawskiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych (WPRD). (Są to firmy obecnie prywatne, a wywodzą się z czasów PRL, kiedy to pod tymi samymi nazwami zajmowały się dokładnie tą samą co dziś działalnością).
Zdaniem poseł Fogler, firmy te eliminują konkurentów, oferując podczas przetargu najniższą cenę i najkrótszy termin wykonania prac. Często jednak nierealne. Już po zdobyciu kontraktu dzięki aneksom wychodzą na swoje. Za remont ul. Puławskiej, jednej z głównych ulic Warszawy, miasto zapłaciło WPRD ostatecznie dwa razy więcej niż planowano, a za remont ul.