Trudno wyobrazić sobie historię kina bez filmów Wernera Herzoga. Jego najbardziej znane dzieła („Zagadka Kaspara Hausera”, „Stroszek”, „Woyzeck”, „Nosferatu wampir” czy „Aguirre, Gniew Boży”) podejmują problem odmienności, szaleństwa, samotności i wykluczenia. Motywy te powracają zarówno w filmach fabularnych, jak i dokumentalnych reżysera. „Wszystkie moje filmy łączą się ze sobą, są jak serial rodzinny” – mówi Herzog.
Polityka
35.2006
(2569) z dnia 02.09.2006;
Kultura;
s. 56