Archiwum Polityki

Komnaty artystów

O czasie, czasie - nieudana machino stworzenia! Pierwsze dwie dziesiątki lat życia człowieczego na ziemi wloką się jak żółw po sypkim piachu, czterdziestka jeszcze ujdzie, aleć później zaczyna ogarniać ludzi panika wobec coraz spieszniej pędzących dni i nocy, aż wreszcie - po sześćdziesiątce - następuje poddanie się zmarszczkom i łamaniom w kościach, wokół coraz puściej, bo większość szanujących się znajomych już w grobach i wreszcie na wołania: "Hop, hop!..." odpowiada cisza. Chyba że jakieś wyjątki, na przykład - ja.

Tego roku dwa letnie miesiące spędziłem po raz trzydziesty w Radziejowicach i... nic! Nawet, rzec można, z sukcesem! Rok temu kasztelanowi posiadłości Bogumiłowi Mrówczyńskiemu, dyrektorowi Krajowego Biura Koncertowego, pani Wiśniewskiej tudzież mnie przyszła myśl do głowy, że zamiast czekać na jakieś tam łaskawe ekipy z wakacyjnymi wybierkami sztuki przysyłane z Warszawy, może by tak spróbować namówić miejscowych potentatów, aby - przy naszej pomocy - coś własnymi siłami zaczęli organizować?... I stało się!

Przez lipiec i sierpień odbywały się sobotnimi wieczorami Letnie Spotkania ze Sztuką - Dźwięk Słowo Barwa, to znaczy: koncerty + recytacje + wystawy malarstwa w salach historycznego pałacu radziejowickiego, o tyle nowe w formie, że organizowane przez miejscowych działaczy i wypełnione nie przez warszawskich, lecz okolicznych słuchaczy ze Skierniewic, Żyrardowa, Sochaczewa, Brwinowa, Mszczonowa, Grodziska, Milanówka, Podkowy Leśnej i wreszcie samych, coraz szerzej rozbudowujących się jako osiedle Radziejowic: miejscowi lekarze, sędziowie, pedagodzy, właściciele coraz liczniejszych prywatnych przedsiębiorstw.

Nie lubię brudzenia ojczystego języka obcymi wtrętami, dlatego zamiast modą naniesionego z USA "sponsora", posługiwał się będę używanym już przed wiekami w ojczyźnie, przed trybunałami królewskimi, terminem "mecenas". Tak więc mecenasem jednego z wieczorów był wojewoda skierniewicki Jerzy Olejniczak, w ślad za którym przywędrowali jego co inteligentniejsi poddani, następnie mecenasowali letnim sobotom Stanisław Niewiadomski - prezydent Żyrardowa, pan Szustakiewicz - wójt z Radziejowic, państwo Suchocka i Dąbrowski - miejscowi finansiści i jeszcze inne persony tutejszej socjety, tak iż w końcu sala koncertowa pałacu mieszcząca około 70 osób musiała prosić o gościnne pomieszczenie kilka sal obok, że wreszcie najbardziej udane (wszystkie niemal) wieczory miały po około 400 muzykalnych przybyszów, rozsiadłych nawet na paradnych schodach prowadzących na piętro.

Polityka 39.1998 (2160) z dnia 26.09.1998; Kultura; s. 60
Reklama