Regionalne kasy chorych przejęły w spadku po zlikwidowanych Wojewódzkich Komisjach Lecznictwa Uzdrowiskowego kilkadziesiąt tysięcy skierowań. W lubelskiej kasie doliczono się 9 tys. wniosków, w pomorskiej - prawie 10 tys. Większość odesłano do pacjentów, ponieważ nie spełniały wymogów określonych przez ministra zdrowia w rozporządzeniu wydanym 30 grudnia 1998 r. Niedoszli kuracjusze, którzy czekali na wyjazd kilka lat, teraz muszą zacząć załatwiać formalności od nowa. Zdaniem urzędników kas chorych, procedura otrzymania wniosku jest dużo prostsza niż dawniej. Skierowania do sanatoriów wystawiały nie tylko komisje wojewódzkie, ale i związki zawodowe, szpitale resortowe, PFRON, KRUS, Woj. Przychodnie Matki i Dziecka. Można było jechać kilka razy w roku, otrzymując skierowania z różnych miejsc. Starsi ludzie - a tacy najczęściej ubiegali się o wyjazd, nie korzystając z przywilejów i znajomości - nie wiedzą teraz, jak odnaleźć się w nowej sytuacji.
Nasza czytelniczka z Jarocina już 17 listopada ub. roku miała w ręku wyniki wszystkich potrzebnych badań i wniosek na wyjazd podpisany przez lekarza. W połowie grudnia zaakceptował go - zgodnie z ówczesnym wymogiem - wojewódzki konsultant ds. lecznictwa uzdrowiskowego w Kaliszu. Wojewódzka Komisja Lecznictwa Uzdrowiskowego nie zdążyła jednak wyznaczyć miejsca i terminu. W styczniu skierowanie trafiło więc do Wielkopolskiej Kasy Chorych i jej kaliski oddział dopiero 11 marca (!) zawiadomił panią Danutę, że "otrzymany wniosek został wypisany na niewłaściwym formularzu". W nadesłanym piśmie uprzejmie poinformowano, że wzór aktualnego skierowania znajduje się w Dzienniku Ustaw 166/98, pozycja 1262: "W związku z tym prosimy o ponowne udanie się do wybranego przez Panią lekarza celem uzyskania takiego wniosku".
Ale to nie wszystko, przykazano dołączyć do skierowania inne dane: numer PESEL, numer dowodu osobistego, numer legitymacji ubezpieczeniowej, ostatni odcinek renty lub emerytury, oświadczenie o przynależności do ubezpieczalni oraz dokładny adres.