Pierwszą pielgrzymkę do kraju odbył Jan Paweł II w dniach 2-10 czerwca 1979 r. Władze podjęły wszelkie możliwe kroki, by zminimalizować jej negatywne dla stabilności systemu skutki. Akcji nadano kryptonim "Lato-79". Przygotowania do niej omówiono 11 maja 1979 r. na "krajowej naradzie aktywu kierowniczego" MSW. Głos zabrali wówczas: minister spraw wewnętrznych gen. Stanisław Kowalczyk, sekretarz KC PZPR Stanisław Kania oraz wiceminister SW gen. Bogusław Stachura. Jego wystąpienie, ze skrótami, publikujemy. Miał on duże doświadczenie "na froncie" walki z Kościołem, sięgające lat sześćdziesiątych. W następnej dekadzie podlegał mu m.in. IV (tj. kościelny) Departament. Materiały z narady znajdują się w Archiwum MSWiA, MSW II 350, k. 109-151. Tytuł i śródtytuły od redakcji
(...) Wybór kard. Wojtyły na papieża nastąpił w złożonej sytuacji międzynarodowej, charakteryzującej się zaostrzeniem stosunków ekonomicznych i politycznych między Zachodem a krajami socjalistycznymi. (...) Z nowym pontyfikatem wiązano nadzieje na wzrost skuteczności przeciwdziałania Kościoła w rozprzestrzenianiu się ideologii komunistycznej.
Wybór kard. Wojtyły na papieża odzwierciedla tendencję uniwersalizmu władzy w Kościele powszechnym. Wydaje się być wynikiem kompromisu między siłami konserwatywnymi a progresywnymi w Kościele. Odzwierciedla również dążenia hierarchii do zahamowania kryzysu w Kościele na Zachodzie (spadek dyscypliny, bunty teologów, zmniejszenie liczby powołań itp.). Z osobą Jana Pawła II wiązano w momencie wyboru nadzieję, że jako reprezentant tej hierarchii, która utrzymała pozycję Kościoła w warunkach ustroju socjalistycznego, potrafi sprostać trudnym wewnętrznym problemom współczesnego Kościoła i jego uczestnictwa w ważkich procesach społeczno-politycznych na świecie, z których wiele układa się dla Watykanu niekorzystnie, szczególnie w krajach Ameryki Łacińskiej.
Dotychczasowy okres pontyfikatu wykazał, że Jan Paweł II zajmuje w wielu kwestiach stanowisko tradycjonalistyczne. Oscyluje z jednej strony między siłami prawicowymi i zachowawczymi w Kościele, z drugiej dąży do zabezpieczenia interesów Kościoła powszechnego. W swojej działalności posługuje się hasłami nośnymi społecznie, wysuwając na czoło problemy wolności i praw człowieka jako podstawowe zadania Kościoła w świecie współczesnym. Potwierdza to stanowisko, jakie zajął na III Konferencji Biskupów Ameryki Łacińskiej w Puebla, w encyklice "Redemptor hominis" oraz w wypowiedziach na audiencjach publicznych.
W odniesieniu do państw socjalistycznych papież kontynuuje - jak dotąd - politykę wschodnią Pawła VI.