+++
To może dziwne, że daję tyle samo punktów płytom Zimermana i Macieja Grzybowskiego, znanego tylko w Polsce, głównie z kameralistyki, wykonawstwa muzyki XX w. i publicystyki. Jednak pomysł na tę płytę jest szczególny. Grzybowski stworzył przemyślaną konstrukcję: wewnątrz ram z Albana Berga i Arnolda Schoenberga umieścił utwory Pawła Mykietyna i Pawła Szymańskiego, a w centrum – Bacha. Wykonanie Bacha jest najbardziej kontrowersyjne: to jakby nieco sparodiowany Gould z Anderszewskim pod pachę. Reszta zaś jest po prostu znakomita.
Maciej Grzybowski, Dialog, Universal Music Polska
+++ świetne
++ dobre
+ średnie
– złe
++ dobre
+ średnie
– złe
Polityka
4.2004
(2436) z dnia 24.01.2004;
Kultura;
s. 49