Na możliwość złożenia egzaminów przed konsystorzem czekała 20 lat. Zdała je przed dwoma laty. Będzie udzielała chrztu i komunii świętej (takie sakramenty przyjmują ewangelicy reformowani). Będzie mogła kandydować do wyborów na proboszcza parafii. Kiedy wyznaczono termin ordynacyjnego nabożeństwa, pojawiły się pierwsze publiczne wątpliwości: czy kobieta ma naturalne możliwości do sprawowania tak odpowiedzialnej funkcji? Czy wspieranie męża, który jest już pastorem w Zelowie, w pracy parafialnej, szkółka niedzielna, pomoc potrzebującym nie są działalnością wystarczająco satysfakcjonującą? Czy to, co napisano w Piśmie Świętym, jest wystarczająco przekonujące, by kobietę uczynić pastorem? Po co łamać zastany porządek? Rzymskokatolicki ksiądz Celestyn Napiórkowski z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wyraził się dobitnie: „Ta ordynacja, mam obawy, przyczyni się do ochłodzenia kontaktów ekumenicznych”.
Strach przed reakcją Kościoła katolickiego był, przyznaje pastor Wiera, głównym powodem, dla którego poprzedni biskup długie lata wstrzymywał jej ordynację. Nowy nie ma już wątpliwości: – Jesteśmy przekonani, że to doskonały katalizator dla nowej ekumenicznej dyskusji. Zaproszenie na niedzielną uroczystość otrzymał więc również proboszcz parafii rzymskokatolickiej w Zelowie, która mieści się przy tej samej ulicy Sienkiewicza. I, zdaniem Mirosława Jelinka, niechybnie by je przyjął, gdyby nie konkurencyjne dożynkowe zaproszenie od własnego biskupa.
Pastor Jelinek co do ordynacji małżonki nie miał wątpliwości,
od kiedy zrozumiał, że ma ona pastorski talent: – Jako student teologii w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej długo modliłem się o odpowiednią osobę do pomocy w pracy parafialnej. I w głoszeniu Słowa. Pod koniec lat 70.