Prawie piętnaście lat po samobójczej śmierci Jerzego Kosińskiego (1933–1991) postać pisarza i jego dzieło nadal budzą zainteresowanie, a nawet gorące spory. Jak pisał krytyk amerykański w 1965 r., „istnieje pokusa, by twierdzić, że Jerzy Kosiński nie istnieje, jest tworem własnej wyobraźni, który wedle wszelkich reguł logiki nie mógł istnieć”. Podejmowano i nadal podejmowane są próby rozwikłania tajemnicy Kosińskiego, granicy miedzy fikcją a rzeczywistością, między życiorysem i konfabulacją. Ciekawe zresztą, że tego rodzaju dochodzenia nie są prowadzone wobec twórców realizmu magicznego, którzy często mieszali rzeczywistość i wyobraźnię w sztuce latynoskiej.
Uniwersytet Łódzki zorganizował sesję naukową poświęconą Kosińskiemu, w kilku miastach (Warka, Częstochowa) urządzono specjalne wystawy, teatr w Nowych Tychach wystawił adaptację powieści „Wystarczy być”, ukazała się głośna książka Joanny Siedleckiej „Czarny ptasior” (1994), badająca wojenne dzieje pisarza i jego rodziny, teatr w Nowym Jorku pokazał przedstawienie Daveya Holmesa „Więcej kłamstw o Jerzym”, ukazała się książka Toma Teicholza – pisarza i krytyka – „Rozmowy z Jerzym Kosińskim”, a przede wszystkim najważniejsza i najbardziej pełna biografia „Jerzy Kosiński”, której autorem jest amerykański pisarz i profesor James Park Sloan.
Wydawałoby się, że do tej biblioteki o Kosińskim trudno będzie coś dodać, tymczasem w Nowym Jorku ukazał się numer kwartalnika „The Polish Review” poświęcony w całości Kosińskiemu. Wydawcą jest Polski Instytut Sztuki i Nauki w Ameryce (przewodniczący prof.