Stare szkła, pokazywane na wystawie „Vitrea splendida” (szkło błyszczące, okazałe) w Muzeum Narodowym w Poznaniu, mają zawikłane losy, których śledzenie wymaga cierpliwości i detektywistycznego zacięcia. Niezwykle rzadko pokazywana poznańska kolekcja wyrobów szklanych liczy sobie 170 egzemplarzy unikatowych dzieł. Jak na kolekcje światowe to niewiele, jest jednak jednym z największych zbiorów polskich. Początek zbiorom dały szkła z Kunstkamer Hohenzollernów, królewskiej kolekcji sztuki z Berlina, przekazane do Poznania w 1903 r. Przez prawie 100 następnych lat muzeum cierpliwie wyszukiwało równie cenne eksponaty. Na wystawie można oglądać bogato zdobione naczynia Augusta II i III, króla Prus Fryderyka I i puchar ze złotym portretem jego następcy Fryderyka Wilhelma. Są naczynia polskich dostojników i dworzan królewskich oraz śląskich arystokratów. Jednym z najcenniejszych szklanych wyrobów jest prezent imieninowy dla niejakiej pani Zuzanny Wysiekierskiej. W 1813 r. pani Zuzanna otrzymała na imieniny karafkę, ozdobioną miniaturowym widokiem Drezna, wraz z kompletem szklanek, z czego do dziś zachowała się jedna. Próżno tu szukać kompletów, rzadko zdarzają się nawet pary kielichów. Oczywiście zażalenia powinniśmy kierować w stronę historii, która przede wszystkim zmiatała kruche arcydzieła. A.Gr.
[dobre]
[średnie]
[złe]