Autor artykułu (POLITYKA 14) cierpi jak widać na amnezję. Występuje jako autor książki „Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość 1945–1952” wydanej przez Instytut Prasy i Wydawnictw Novum-Semex Sp. z o.o. w 1992 r. Informuję, że wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 28.05.1993 r. powyższa publikacja została uznana za plagiat. Nakazano wycofanie jej z obiegu, zabroniono wznawiania i nakazano przeproszenie autora w „Gazecie Wyborczej” i „Życiu Warszawy” (...).
Po ośmiu latach, jakie upłynęły od popełnienia przez Z. Woźniczkę plagiatu, ponownie sięga on do mojej pracy doktorskiej, której fragmenty odnajduję w opublikowanym tekście, łącznie z nieznośną już dla mnie formą zakończenia tekstu: „ostatnim słowem” Łukasza Cieplińskiego zakończyłem swoją pracę doktorską i spuentowałem ją. Splagiatował to zakończenie Z. Woźniczka i jak czytam po latach – do chwili obecnej nic innego nie wymyślił...
Dr Tomasz Honkisz, Warszawa
•
Odpowiadając na zarzuty p. T. Honkisza pragnę przypomnieć, że wszystko, co miałem do wyjaśnienia p. T. Honkiszowi i innym adwersarzom na temat książki „Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość w latach 1945-1952”, uczyniłem na łamach prasy naukowej. („Zeszyty Historyczne WiN-u” nr 4, 1993, s. 212–217; „Kwartalnik Historyczny” nr 2, 1994, s. 55–62).
Na początku sporu przeprosiłem p. T. Honkisza za niezamierzone i przypadkowe zbieżności pewnych fragmentów książki z jego pracą, co było wynikiem przede wszystkim korzystania z tych samych materiałów w ówczesnym CA MSW. Przeprosiłem także za nieodnotowanie w ograniczonych w pracy popularno-naukowej przypisach proweniencji pewnych fragmentów tekstu.