Wśród płyt wydanych po ubiegłorocznym jubileuszu chopinowskim na szczególną uwagę zasługują dwa albumy Pawła Kowalskiego. Ten artysta, wykształcony pod okiem zarówno polskich jak i zagranicznych pedagogów, ma w repertuarze ponad 30 koncertów fortepianowych (w tym Lutosławskiego i Panufnika, z którymi współpracował). Teraz możemy posłuchać, jak gra Chopina. Na obu albumach znalazły się koncerty fortepianowe (Kowalskiemu akompaniuje sprawnie orkiestra Akademii Muzycznej w Warszawie pod dyrekcją Tadeusza Wojciechowskiego) oraz cztery ballady, Scherzo b-moll op. 31 i Poloneza As-dur op. 53. Kowalski jest bardziej romantykiem niż polifonistą. Z muzyki wyciąga niuanse, często umykające innym pianistom. Zdumiewa lekkość, z jaką przemierza zawiłe pasaże, akordowe pochody. Majstersztykiem jest larghetto z Koncertu f-moll. Wykonanie Kowalskiego można śmiało postawić w jednym szeregu z kanonem gwiazdorskich interpretacji. Oba albumy wydała wytwórnia DUX. Brawa należą się realizatorom: Lechowi Tołwińskiemu, Małgorzacie Polańskiej, Antoniemu Dąbrowskiemu i Marcinowi Domżałowi, którzy są współautorami ostatecznego sukcesu obu albumów. PIW
[dla koneserów]
[dla najbardziej wytrwałych]
[dla mało wymagających]