Lider, KGHM, już kolejny rok zbiera owoce zwyżki cen surowców na świecie. Zyskiem jest więcej niż co trzecia złotówka ze sprzedaży. Głównym zmartwieniem zaś mocny złoty. Gdyby osłabł, zyski byłyby jeszcze większe. To, co jest zyskiem sprzedawcy miedzi, staje się rosnącym kosztem dla producentów np. kabli. Wśród 50 najbogatszych znalazł się też sprzedawca złomu Złomrex (44).
Dla klientów spora część grona najbogatszych to sprawcy podwyżek. Bo to, co bije po kieszeni nas, im przysparza zysków. Niejednokrotnie z tytułu premii monopolistycznej. Kierowcy szybko rosnącą cenę baryłki ropy śledzą z przerażeniem, ale PKN Orlen czy Lotos już spokojnie. Im wyższa cena, tym więcej zarobią. Konkurencja w kraju jest przecież pozorna. Zagraniczni właściciele stacji benzynowych zaopatrują się w paliwo albo w Orlenie (2), albo w Lotosie (7), które podłączone są do rurociągu Przyjaźń. Kto ma rurę, ten ma pieniądze. Do tych wybrańców należy System Gazociągów Tranzytowych Europol Gaz (9), Operator Gazociągów Przesyłowych Gas-System (15), PERN Przyjaźń (47).
Wśród 50 najbogatszych beneficjentów różnego rodzaju rur jest sporo. Należy do nich przecież także GK PGNiG (6 – Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo), monopolista w handlu gazem. Właśnie ogłosił kilkunastoprocentowe podwyżki, mając w kasie 1,3 mld zysku netto. O sytuacji finansowej gazowego giganta nie decyduje to, czy zracjonalizuje zatrudnienie (ma prawie 30 tys. załogi) albo obniży inne koszty. Liczy się wynik targów z Urzędem Regulacji Energetyki. PGNiG prowadzi z nim wojnę psychologiczną. Najpierw ogłasza konieczność 30-proc. podwyżek, aby potem URE miało z czego obniżać. Dopóki PGNiG będzie monopolistą – a na razie nic jego pozycji nie zagraża – nie dowiemy się, jaką część podwyżek spowodował wzrost cen surowca, a jaką nieefektywne zarządzanie molochem.