Sprawę śledzimy od początku, od 1993 r., i po tych siedmiu latach widać wyraźną prawidłowość: kolejne ekipy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych – a potem – i Administracji (MSWiA) przesuwały terminy rozpoczęcia operacji wymiany dowodów (z 1 stycznia 1994 r. na koniec 1995 r., potem początek 1999 r., dalej na 1 stycznia 2000 r., wreszcie 1 stycznia 2001 r.), negowały wcześniej podjęte decyzje i forsowały jakąś przez siebie wybraną firmę lub konsorcjum. Przesunięcia kolejnych terminów tłumaczono zwykle albo brakiem pieniędzy, albo nie tą co potrzeba technologią lub nieznajomością standardów Unii Europejskiej.
Po ostatnich zapowiedziach przedstawicieli MSWiA o tym, że produkcja i wydawanie nowych dowodów ruszy 1 stycznia 2001 r., dotarł do nas dokument zatytułowany „Uwagi” – sporządzony przez wysokich funkcjonariuszy resortu. Potwierdza on nasze wcześniejsze przypuszczenia (POLITYKA 50/99, 29), że wymiana dowodów i paszportów 1 stycznia 2001 r. jest nierealna.
W styczniu br. – piszą autorzy „Uwag” – minister SWiA powołał specjalną komisję. Główne jednak decyzje podjęto przed jej powołaniem. Miała ona te decyzje jedynie usankcjonować. W październiku i listopadzie 1999 r. odstąpiono bowiem od negocjacji prowadzonych z Polską Wytwórnią Papierów Wartościowych „na produkcję dowodu osobistego w formie foliowanej karty papierowej będących konsekwencją uprzedniej decyzji b. ministra p. Janusza Tomaszewskiego. Postępowanie unieważniono”. Komisja mogła więc jedynie przyjąć ten fakt do wiadomości. Odstąpiono też od umowy z brytyjską firmą Thomas De La Rue, która miała – nieodpłatnie – wprowadzić system Toppan do personalizacji książeczek paszportowych. Była to indywidualna decyzja min. Marka Biernackiego.