Andrzej Zakrzewski urodził się 22 sierpnia 1941 r. w Warszawie. Prawnik (absolwent Wydziału Prawa i Administracji UW w 1966 r.) i historyk, dr nauk humanistycznych (1973 r.). Pracownik naukowy Wydziału Prawa i Administracji UW (1966–1968) oraz Instytutu Historycznego PAN w Warszawie (od 1968 r.); sekretarz naukowy Komitetu Nauk Historycznych PAN (1969–1970), a w latach 1979–81 – zastępca dyrektora Zakładu Historii Ruchu Ludowego.
Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta (od listopada 1991 r.), następnie sekretarz stanu (od lipca 1993 r.) oraz minister stanu i zastępca szefa Kancelarii Prezydenta (sierpień–grudzień 1995 r.), sekretarz Rady ds. Stosunków Polsko-Żydowskich przy Prezydencie RP (1991–1995). Przewodniczący Rady Programowej Fundacji Instytutu L. Wałęsy (od grudnia 1995 r.).
Poseł na Sejm z listy AWS (od października 1997 r.), przewodniczący sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą (listopad 1997 – kwiecień 1999). Minister kultury i sztuki (kultury i dziedzictwa narodowego) w rządzie Jerzego Buzka (od marca 1999 r.).
Sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Historycznego w latach 1976–1981. Członek Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych, a od 1981 r. jego sekretarz. Współtwórca Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość” (1976–1983). Był członkiem ZSL, Ruchu Stu, Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (SKL). Laureat nagród: Sekretarza Naukowego PAN (1977 r.), tygodnika „Polityka” (1978 r.) i miesięcznika „Odra” (1981 r.).
Autor książek: „Wincenty Witos – chłopski polityk i mąż stanu” (za tę książkę otrzymał nagrodę historyczną „Polityki” i uznana też została najlepszą książką roku 1978), „Wizje niepodległości” (1983 r.