• Nigdy dotąd nie stworzono takiej areny zmagań, i to od fundamentów, ze stadionem na 110 tys. miejsc. • Nigdy dotąd nie zapewniono podobnej skali elektronicznego przekazu. • Nigdy dotąd tak szczelnie, ale i tak dyskretnie zarazem nie obwarowano i nie zapewniono bezpieczeństwa widzom i uczestnikom. • Nigdy dotąd nie podjęto też tej miary działań zapewniających czystość sportu. Zarówno nowe metody badań jak i częstotliwość analiz powinny zniechęcić do stosowania dopingu. • Wreszcie nigdy dotąd igrzyska nie odbywały się w tak wolnej od politycznych konfliktów atmosferze, które do niedawna groziły rozłamem ruchu olimpijskiego.
Nie oznacza to, że igrzyska w Sydney będą wolne od problemów. Program igrzysk rozrósł się do gigantycznych rozmiarów 300 konkurencji w 28 dyscyplinach. Faktycznie jest ich więcej, bo pływanie to jeszcze skoki do wody, piłka wodna i synchroniczny balet, siatkówka to dziś również osobny turniej plażowy, kajaki to także slalom, a kolarstwo oprócz szosy i toru rozgrywane jest również na ścieżkach górskich. Doszły zupełnie nowe softball, taekwondo i triatlon. Inne dyscypliny stoją w kolejce. Gigantyzm jest chorobą, z którą ruch olimpijski nie może się uporać. Merkantylizm jest kolejnym problemem objawiającym się coraz większą liczbą sponsorów i reklam, szczególnie agresywnych w dziedzinie produkcji sprzętu sportowego. Nieoficjalna punktacja i klasyfikacja medalowa wyzwala wybujały nacjonalizm. Jest i całkowicie nowe schorzenie profesjonalizacji olimpijczyków i zamieniania ich w gladiatorów, z całym bagażem sztucznych środków przedłużających karierę. Przy tym wszystkim są jednak igrzyska wspaniałym, pasjonującym widowiskiem, działającym na wyobraźnię, zachęcającym do uprawiania sportu.