W Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie trwa wystawa „Otto Wagner. Wiedeń. Architektura około 1900”. Bohater wystawy był architektem, jednym z czołowych przedstawicieli modernizmu, autorem generalnego planu modernizacji Wiednia i kilku znanych budowli stolicy Austrii m.in. budynków Pocztowej Kasy Oszczędnościowej, pawilonów kolei miejskiej czy szpitala Steinhof. Ekspozycja ta stanowi ciekawy suplement do wcześniejszych wystaw wiedeńskiej sztuki owych czasów; malarstwa Klimta, Kokoschki, Schielego. Centrum Kultury od lat konsekwentnie promuje kulturę austriacką przełomu wieków i ta wystawa doskonale mieści się w owym nurcie. Przy okazji zaś pokazuje, jak wielki, choć często niedoceniany, był wpływ jego projektów na architekturę polską. Przypomnienie dorobku Wagnera świetnie wpisuje się w dyskusje i problemy współczesnej polskiej urbanistyki. Wagner pracował w czasach, gdy o wygląd Wiednia toczono zażarte boje i nie było końca dyskusjom, jak ma się prezentować miasto w przyszłości. Trochę to przypomina obecną sytuację miast polskich, stających w obliczu coraz silniejszego ciśnienia kapitalistycznej gospodarki. Nie sądzę, by tamte wzory można było dziś wprost wykorzystać w polskich – także targanych urbanistycznymi problemami – miastach. Ale chwila refleksji nad wiedeńskimi doświadczeniami z pewnością nie zaszkodzi. P.Sa.
[dla koneserów]
[dla najbardziej wytrwałych]
[dla mało wymagających]