Radiowa Trójka i telewizyjna Dwójka zawarły satyryczny sojusz. Program 3 od początku swego istnienia jest liderem na rynku rozrywki. Autorzy wywodzący się z tej stacji tworzą skecze i dowcipy ze znakiem najwyższej jakości. TVP 2 od dawna korzysta z ich talentów i umiejętności. Przedstawienie na ekranie połączonej radiowo-telewizyjnej twórczości satyrycznej pozwoliło rozpoznać walory zarówno jednej, jak i drugiej. Radio daje większe pole dla wyobraźni, domyślności i fantazji słuchacza. Stąd wieloletni przebój Trójki „Kocham pana, panie Sułku” znacznie lepiej i dowcipniej brzmi mówiony wyłącznie do mikrofonu. Kwartet Mozarta natomiast trzeba nie tylko słyszeć, ale także oglądać, bo zestawu min, którymi obdarzają się muzycy, żaden mikrofon nie odda. Odbiorniki telewizyjny i radiowy, ustawione na scenie jako najważniejsze elementy scenografii, dawały widzom do zrozumienia, że oba media zdają sobie sprawę z wzajemnych ograniczeń, ale i możliwości. W jedności siła – podkreślali prezenterzy, pokpiwając sobie wzajemnie z reprezentowanych przez siebie środków przekazu.
W naszym kraju zmienił się system, a wraz z nim wszystko inne, tylko tematy żartów są takie same. Dalej trudno dotrwać do pierwszego, ZUS ciągle daje i odbiera, służba zdrowia stale dogorywa, a politycy, choć już z innej koalicji, równie nieudolni. Na szczęście jednak jest jeszcze pornografia i lustracja.