Solidarnościowi liderzy nie mieli za sobą niemal nigdy doświadczeń politycznych i organizacyjnych, cechowała ich natomiast inicjatywa i odwaga, choć nie zawsze rozwaga.
Podczas akcji strajkowych i spontanicznego tworzenia komitetów założycielskich związków zawodowych w sierpniu i na początku września 1980 r. wyłonili się przywódcy regionalni, lokalni i w poszczególnych zakładach pracy. Kilku działaczy z Wybrzeża Gdańskiego należało do nielegalnych Wolnych Związków Zawodowych, niewielu z innych ośrodków miało już uprzednio kontakty z opozycyjnymi grupami – KOR, Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela czy Konfederacją Polski Niepodległej, a szczególnie z wydawanym przez środowisko KOR czasopismem „Robotnik”.
Wydania specjalne
Rewolucja Solidarności. Polska od Sierpnia 1980 do Grudnia 1981
(90082) z dnia 08.08.2005;
s. 40
