No bo jak to jest? Od 15 lat prywatyzujemy gospodarkę, a tymczasem większość miejsc w czołówce listy zajmują nadal przedsiębiorstwa państwowe, a w najlepszym przypadku spółki akcyjne, w których większość udziałów ma Skarb Państwa. Jeśli ktoś odetchnie z ulgą, że może jednak nie jest aż tak źle, bo w końcu największym polskim przedsiębiorstwem jest firma prywatna – radzę przypomnieć sobie, o którą spółkę chodzi. Oczywiście o Orlen, który może nawet na papierze nie należy już do państwa, ale dziwnym zbiegiem okoliczności nasi politycy jakoś faktu tego nie przyjmują do wiadomości. No, a jeśli już znajdziemy w czołówce Listy 500 przedsiębiorstwa naprawdę prywatne, ich nazwy zabrzmią w naszych uszach dziwnie obco. Fiat, Volkswagen, Mittal, Metro, Tesco – największe polskie firmy sektora prywatnego nie zostały stworzone przez kapitał krajowy, ale powstały albo w wyniku sprzedaży zagranicznemu inwestorowi, albo zostały przez niego od podstaw wybudowane.
Drugi szok spotka nieprzygotowanego czytelnika, jeśli spojrzy, do jakich sektorów gospodarki należą największe polskie przedsiębiorstwa. Czy chodzi o dynamicznie rozwijające się firmy zajmujące się przetwórstwem przemysłowym, podbijające otwarte teraz dla nas rynki zachodniej Europy? Nic podobnego! Firm z tego sektora jest w czołówce listy jak na lekarstwo, właściwie w grę wchodzi tylko kilka przedsiębiorstw motoryzacyjnych. Znacznie więcej jest za to firm z sektora paliwowo-energetycznego, wielkiego handlu, usług telekomunikacyjnych, usług finansowych. A więc – może sobie pomyśleć przerażony czytelnik – chyba w Polsce rzeczywiście nikt niczego nie produkuje, tylko do upadłego handluje i dzwoni z telefonów komórkowych.