Archiwum Polityki

Jamajski Sztokholm

15-osobowa (!) formacja Club Killers udowadnia, że reggae na ciepło można grać nawet w tak zimnym kraju jak Szwecja. Potężne dęciaki, przeszkadzajki, chórki, bogate aranże i pogoda ducha – wszystko, co najlepsze w marleyowej tradycji (coraz rzadsza to stylistyka, skoro w świecie reggae zaczynają dominować bardziej surowe i nowoczesne odmiany, ragga i dancehall). „Two Nights With...” to zapis dwóch koncertów tego uśmiechniętego kolektywu. Wypełniają go przede wszystkim bardzo udane reggae’owe wariacje na temat jazzowych czy rockowych klasyków. Możemy więc usłyszeć popularny „Take Five” z repertuaru Dave’a Brubecka, przerobiony „Cantaloupe Island” Herbiego Hancocka czy nawet „Sing Your Life” alternatywnego Morrisseya. Coverowanie jest trudne, jeśli chce się uniknąć zgrzytów i wysilania się. Każdy adept tej sztuki powinien na dzień dobry zapoznać się z albumem „Club Killers”, bo to wzorowy model. To muzyczni zawodowcy, świetni instrumentaliści, każdy utwór dopracowany jest w szczegółach i porywa do tańca. Cała płyta płynie na dużym luzie, głowa sama buja się do rytmu, a uśmiech nie schodzi z twarzy. I o to chyba w reggae chodzi.

Tomasz Michniewicz

Club Killers, Two Nights With..., Burning Heart, 2005

Polityka 44.2005 (2528) z dnia 05.11.2005; Kultura; s. 57
Reklama