Jakże miło, dla odmiany, ruszyć śladem skandalu finansowego w Unii Europejskiej. Chodzi o Eurostat – zatrudniający 720 osób unijny urząd statystyczny z siedzibą w Luksemburgu – i liczne nieprawidłowości w umowach z firmami, które świadczyły mu usługi (głównie francuski Planistat i trzy inne). OLAF, unijne biuro do walki z nadużyciami, i COCOBU, komisja kontroli budżetowej Parlamentu Europejskiego, prześwietlają 400 umów i setki dokumentów Eurostatu z ostatnich 10 lat, natrafiając na podwójne faktury, zawyżone stawki i inne dziwy. Ostatecznie zdecydowano się zerwać umowę z Planistatem, a Neil Kinock zaapelował do kolegów komisarzy, aby staranniej informowali o wszystkich dostrzeganych nieprawidłowościach. Po wakacjach Romano Prodi będzie składał wyjaśnienia na forum parlamentu. A z parlamentem, na co dzień mało walecznym, żartów jednak nie ma. W 1999 r., na fali innego skandalu korupcyjno-finansowego, doprowadził do dymisji poprzednika Prodiego Jacquesa Santiera i wymiany wszystkich komisarzy.