Terminem tym określa się zmienianie poglądów i zachowań w zależności od mód i układu sił w środowisku lub społeczeństwie. Ludzie-chorągiewki byli i będą zawsze, bo konformizm – naśladowanie większości – jest powszechnym zachowaniem społecznym służącym przetrwaniu. Ciekawiej jest być nonkonformistą, ale wygodniej – konformistą. Mechanizm konformizmu jest tak silny, że występuje nawet w subkulturach programowo nonkonformistycznych. Pokolenie zbuntowanej młodzieży i inteligencji lat 60. (kontrkultura) głosiło pochwałę różnorodności, a w praktyce przyjmowało ten sam styl życia i myślenia. Dziś podobne mechanizmy produkują jak z taśmy takich samych hiphopowców, punków, dresiarzy, skate’ów itd. Na podobnej zasadzie wyborcy przepływają często z partii do partii. Koniunkturalizm nie tworzy żadnych wartości, a nawet jest ich zaprzeczeniem. Od konformizmu (bierne przystosowanie) różni się tym, że koniunkturalista oczekuje jakichś korzyści w zamian za swe zachowanie i rezygnację z wcześniejszych poglądów.